Topografie rejonów wspinaczkowych - Czechy - Toprope.pl

Kružberk cz.1 Horni Stenky&Rozlamana - Czechy - topo rejonu wspinaczkowego 2009

Skały Kruzberku to rejon wspinaczkowy o długich tradycjach. Pierwsze drogi na łupkowe turnie poprowadzono w latach czterdziestych XXw. Z biegiem czasu stał on się naturalnym zapleczem dla wspinaczy z Ostravy i Opavy. Atutami były: bliskie położenie, łatwy dostęp, różnorodność formacji, możliwości asekuracyjne, wysokość skał.

Z biegiem czasu  siatka dróg stawała się coraz gęstsza (dzisiaj to około 70 dróg i wariantów), oraz pojawiły się stałe punkty (sponsor Lanex).

Położenie


Skały leżą na północnym brzegu  rzeki  Moravice w sąsiedztwie zapory na Zbiornku Kruzberk.Warto zwrócić uwagę, że od miejscowości Kruzberk są oddalone o około 2km. w kierunku zachodnim.

Dojazd

Najłatwiej dojechać od strony Opavy. Należy jednak uważać ponieważ zjazd z drogi w kierunku na Olomouc (d.nr 46) na Horejsi Kuncice (d.nr 442) pomimo drogowskazu jest widoczny w ostatnim momencie. Droga między Kuncicami a zaporą na zbiorniku jest wąska i należy uważać przy wymijaniu się  z innymi pojazdami. Po przejechaniu zapory należy skręcić w pierwszą drogę w lewo (drogowskaz Velke Sedlo) i powoli zjechać wąską asfaltową drogą (dziury-stan na kwiecień 2009r) na parking przy Pensionie Velke Sedlo. Nie należy parkować na pierwszym parkingu tylko przejechać wzdłuż budynku z na kolejnym żwirowym placu zostawić samochód (pierwszy parking jest dla gości lokalu).
Inną logiczną możliwością jest dojazd  z Opavy drogą nr 443, ale zabierze on więcej czasu i może być alternatywą aby pooglądać nowe ładne widoki i walczyć z dojazdową nudą.



Dojście

Od głównego wejścia do lokalu (Pension Velke Sedlo) idziemy chodnikiem w kierunku rzeki wzdłuż kortu tenisowego. Otwieramy furtkę (jeżeli jest zamknięta ) i przechodzimy most na Moravice. Nastepnie stajemy na asfaltowej drodze i kierujemy się nią w lewo w kierunku zapory. Po przejściu parudziesięciu metrów widzimy skały.

Dojście do rejony Krużberk

Skały

Rejon to 4 masywy. Od lewej (zapory): Zabi Kun, Hlavni Masyv, Rozlamana, oraz ukryte powyżej tej ostatniej Horni Stenky.

Wspinanie

Skały są bogato urzeźbione  i drogi w większości przypadków poprowadzone są ewidentnymi formacjami. Ze względu na długość (do 50m) oraz charakter niektórych wspinaczek  warto je poprowadzić na 2 wyciągi. Stałe punkty asekuracyjne występują w miejscach gdzie założenie własnej protekcji nie jest możliwe. Warto więc mieć na uwadze, że większość dróg zabrać odpowiedni asortyment kostek. Najlepsze wydają się tutaj małe i średnie mechaniki  (wiele szczelin ma równoległe ścianki co często uniemożliwia zainstalowanie stoperów lub roksów). Dobrą alternatywą mogą być heksy i tricamy. Przydatne są pętle i dłuższe ekspresy. Pomimo tego że wielu wspinaczy bazuje tylko na stałych przelotach warto doasekurowywać się ponieważ teren nie sprzyja dłuższym lotom (kanty, półki, połogie fragmenty skały). Jako górne stanowiska służą  stałe punkty, drzewa lub w przypadku szczytu Żabiego Konia platforma widokowa.

 
Horni Stenky

To najmniej znana część skał . Ukryte powyżej kulminacji masywu Rozlamanej , zmaskowane przez drzewa i broniące się uciążliwym podejściem oferują samotność i „męską przygodę”. Drogi są oszczędnie obite, a w ich górnych odvinkach  możliwości asekuracyjne są mierne. Jedną  nich Horni stenkę (68) zakwalifikowałem jako  X ze względu na brak możliwości asekuracji. Rozsądnymi możliwościami jej pokonania są wędka lub na żywca. Nie oznacza to jednak, że nie warto tutaj podejść. Oprócz wymagającego jak na te stopnie trudności wspinania widoki na Hlavni Masyw i otoczenia skał są  jedyny w swoim rodzaju.





Podejście

Dochodząc od strony Velkego Sedla do Rozlamanej skręcamy z asfaltu i uciążliwie wzdłuż ładnych płytowych ścianek po lewej podchodzimy ścieżką w górę zbocza. Przy dużym drzewie na wysokości końca mijanych ścian widzimy w górze Horni Stenky.

Wspinanie

Pomimo nominalnie niskich trudności dróg należy zachować pełną ostrożność ze względu na asekurację (często brak możliwości jej założenia). Po skończeniu drogi można zjechać do podstawy ściany z drzew lub zejść  ścieżką.

 

 

Uwaga

Drogi wycenione zostały według skali UIAA stosowanej w tym rejonie. Należy jednak mieć na uwadze fakt,  że mechaniczne przeliczanie jej na polską może nie być właściwe. Warto w zależności od drogi dodać od 0,5 do 1 stopnia (np. nasze IV w Kruzberku to min. od +IV do V). Dodatkowo tam gdzie konieczne zastosowałem skalę WRX informującą o powadze asekuracji (W-wymagająca, R-ryzykowna, X-śmiertelna).

1. [65]  Vrchni stena  vlevo III
2. [66] Vrchni stena stredem IVR
3. [67] Stenkou IVR
4. [68] Horni stenka IVX
5. [69] Posledni IVR


Na rysunkach podałem w nawiasach nr jakie widnieją namalowane na ich startach na skale.


Rozlamana

To pierwszy masyw na jaki natkniemy się po dotarciu w skały od strony Velkego Sedla. Pod względem wspinaczkowym tworzą go dwie ściany. Jedna wysoka od strony rzeki (drogi do 50m. długości), oraz  druga niższa leżąca w poprzek stoku o budowie płytowej (wys. od  parunastu do ok. 20m.).Ściana czołowa ( od strony rzeki ma rozczłonkowaną budowę i wspinaczki na niej  charakterem przypominają drogi w górach ( występują trawiaste półki, w paru przypadkach mogą wystąpić miejscowe  trudności orientacyjne). Do bezpiecznego ich pokonania  konieczne jest posiadanie i

wykorzystanie pętli,  kostek i (lub) mechaników. Ściana boczna to drogi w lekko położonych płytach i zacięciach o stosunkowo dobrej asekuracji. Kluczowe miejsca w większości przypadków asekurowane są przez stałe punkty. Warto jednak po drodze instalować coś swojego. Po zakończeniu wspinaczki w większości przypadków możemy zejść ścieżkami do podstawy ściany . Jedynie z końców dróg znajdujących się w lewej części bocznej ściany należy zjechać korzystając z drzewa jako ze stanowiska zjazdowego (zejście bardzo ryzykowne-trawers w kruszyźnie ponad krawędzią ściany).

Podejście

Pod ścianę czołową  asfaltem. Pod boczną ścieżką prowadzącą pod Horni Stenky.

Wspinanie

Wymagane jest posiadanie i stosowanie na większości dróg protekcji własnej. Na drogach na ścianie czołowej warto mieć parę dłuższych pętli i uważać miejscami na małą kruszyznę. Niektóre z nich lepiej podzielić na 2 wyciągi (większy komfort wspinania). Należy uważać na drogę nr 5. Pod względem asekuracji zasługuje na literę X!!!



Uwaga

Drogi wycenione zostały według skali UIAA stosowanej w tym rejonie. Należy jednak mieć że mechaniczne przeliczanie jej na polską może nie być właściwe. Warto w zależności od drogi dodać od 0,5 do 1 stopnia (np. nasze IV w Kruzberku to min. od +IV do V). Dodatkowo tam gdzie konieczne zastosowałem skalę WRX informującą o powadze asekuracji (W-wymagająca, R-ryzykowna, X-śmiertelna).

 1. [49] Levy pilir  IVA2
 2. Velky pilir  IV
 3. [50] Velky kout na Rozlamane  IV
 4. Velky previs  VIX
 5. Komin  II
 6. [54] Mala hrana  IIIR
 7. [64] Travers  IVR
 8. [55] Dolni Buckova  IV
 9. [56] Dolni kout  III
 10. kombinacja 9+11  IV
 11. [57] Stredni cesta  III
 12. [58] Stredni kout  III
 13.  IV
 14. [59] Horni Buckova  IV
 15. [60] Hladka stena  IV
 16. [61] Horni kout  II
 17. [62] Uzka stena  IVA1 (klasycznie ok.VI)
 18. Hrana usmevu  IV


Na rysunkach podałem w nawiasach nr jakie widnieją namalowane na ich startach na skale.